خدایا !دوست دارم...

حدیث قدسی:

ای انسان!من تو را دوست دارم .تو نیز مرا دوست بدار.

هر کسی توی این دنیا حس دوست داشتن رو تجربه می کنه.

وقتی کسی رو دوس دارم:

زیاد بهش فکر میکنم.

همیشه وهمه جا به یادش هستم.

دایم به این فکر می کنم که چطور می تونم خوشحالش کنم.

اگه ازم دلگیر بشه هر کاری می کنم تا راضیش کنم.

بعد از یه مدت می بینم بیشتر رفتارهای منم شبیه اون شده حتی تکه کلامم.

خلاصه این که

من به هر حال که باشم به تو می اندیشم...

حالا یه سوال:

چرا وقتی نوبت به خدا می رسه این جوری نیستم؟

چرا همیشه به یادش نیستم؟

چرا زیاد به این فکر نمی کنم که چی کار کنم که رضایت وخشنودی خدا رو داشته باشم؟

چرا رنگ خدایی نمی گیرم؟

چرا اگه ازم دلگیر باشه یا نمی فهمم یا اگه بفهمم زیاد به روی خودم نمیارم؟

خدایی که از روز ازل محبتش  رو به دل من هدیه داده:

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی

که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

آرزومه یه روزی برسه که حال من این جوری باشه:

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم

اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم