بسم الله الرحمن الرحیم هست کلید در گنج حکیم

بسم الله الرحمن الرحیم

ب:ب از حروف جاره هست که حدودا 14 معنی دارد که در بسم الله الرحمن الرحیم به معنای استعانت و کمک ویاری گرفتن است.پس معنای بسم الله می شود:با استعانت ویاری گرفتن از اسم های الله الرحمن الرحیم

آدمی دم به دم محتاج استمداد ویاری خداست و زمانی که بسم الله می گوید در واقع زبان حال و قال را یکی می کند.

اسم:اسم در بر دارنده جمیع صفات الهی است و شناخت ما از خداوند از طریق اسماء محقق می شود.

ما از طریق بسم الله الرحمن الرحیم با خداوند معاشقه می کنیم

چون میسر نیست من را کام او         عشق بازی می کنم با نام او

اسم از ریشه ی وسم به معنای نشانه است

حضرت رضا علیه السلام در معنای جمله بسم الله فرمودند:

معنایش این است که من خود را به علامتی از علامتهای خدا نشاندار می­کنم.تا همه بدانند که من بنده خدا هستم

الله:تمام صفات و نام های الهی در این کلمه نهفته است.

معنی الله با لفظ گفته نمی شود با حال گفته می شود.

کلمه الله را نمی توان به فارسی بلکه به هیچ زبانی نمی توان ترجمه کرد.

وقتی الله را به معنی خدا ترجمه کنیم تنها به یکی از جنبه های الله یعنی مالکیت او توجه شده است.

الرحمان والرحیم:ریشه آن رحمت می باشد

علامه طباطبایی (ره)در مورد رحمان ورحیم چنین می آورند:

کلمه رحمان صیغه مبالغه است که بر کثرت وبسیاری رحمت دلالت می کند

و کلمه رحیم صفت مشبهه است که ثبات و بقا ودوام را می رساند.

پس رحمان معنایش خدای کثیر الرحمه و معنای رحیم خدای دائم الرحمه هست.

مشهور در میان گروهى از مفسران این است که: صفت «رحمان»، اشاره به رحمت عام خدا است که شامل دوست و دشمن، مؤمن و کافر، نیکوکار و بدکار مى باشد؛ رحمتی که پهنه هستى را در بر گرفته و همگان در دریاى آن غوطه ورند.وَ رَحمَتی وَسِعَت کُلّ شَئ

ولى «رحیم» اشاره به رحمت خاص پروردگار است که ویژه بندگان مطیع، صالح و فرمانبر است؛ زیرا آنها به حکم ایمان و عمل صالح، شایستگى این را یافته اند که از رحمت، بخشش و احسان خاصى که آلودگان و تبهکاران از آن سهمى ندارند، بهره مند گردند. «وَ کانَ بِالْمُؤْمِنینَ رَحیماً»

پ.ن:حدیث امام رضا علیه السلام رو که خوندم دارم فکر می کنم :من چه نشونه ای از خدا دارم که همه بدونند من بنده خدا هستم....