به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز

نه تو می مانی و نه اندوه
ونه هیچ یک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم
وبه کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم میگذرد
آن چنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...
لحظه ها عریانند
به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز...

سهراب سپهری